Thursday, May 31, 2007

क्षणात...

काल रात्री बाईंची सुटी होती.उराउर पण बरीच होती.काही वेगळं खावंसं वाटत होतं,पण खूप कामही करायचं नव्‍हतं..काल सकाळी अमलचं vaccination झाल होतं; त्‍याने दिवसभर उभं धरलं होतन्‌.. मग Mania करायचं ठरलं. म्‍हणजे लवकर खाणी उरकली असती, नि झटपट आवरलंही असतं; पण ते कुठून व्‍हायला? खाणी होताहोताच अमल उठला.त्‍याचं पिणं होईपर्यंतच मिनलचा फोन आला, नि काहीतरी चिडचिड झाली.मग अमलला खांदयावर घेऊन झोपवलं, नि पाळण्‍यात ठेवलं.तोवर,सोनलच्‍या पोटात जोरदार दुखायला लागलं.Gases असतीलसं वाटलं,म्‍हणून सुंठ,हिंगपूड तुपातून,गरम पाण्‍याबरोबर दिलं.पण तितकासा relief वाटेना.मग पोटालाही हिंग लावला.जरा वेळ बरं वाटलं,पण पुन्‍हां उफाळुन आल्‍यागत खूप दुखायला लागलं..सारखी उठत होती,बसत होती; आतून चैन नव्‍हतं..मला काही सुचेना, घरात काही औषध असल्‍याचंही आठवेना (खरंतर,कित्ती वर्षांत कुणाचं पोट बिघडलंच नव्‍हतं) बारा वाजत आले होते. मग संग्रामला फोन केला.त्‍याने सगळी विचारपूस करून दोन गोळयांची नावे सांगितली.पटकन्‌ ह्‍याना आणायला पाठवलं..पुढचा विचारही सुरू झाला की, अर्ध्‍या तासात नाही कमी झालं, तर Lifeline Hospital ला जायचं.. पण बरं,ती वेळ नाही आली!! गोळी घेताच पाचव्‍या मिनिटाला घोरायला लागली सोनल!!
मी अगदी चकितच झाले..आतापर्यंत नेहमी मी नि संग्राम वाद घालत आलोय..मी आयुर्वेदिक औषधे नि निसर्गोपचार यांच्‍या बाजूने, आणि तो Allopathy च्‍या..तो सांगत आलाय की Allopathy मध्‍ये जसे Magic Drugs आहेत, तसे आयुर्वेदात नाहीयेत. मी कधीच मान्‍य करत नसे, पण आज मात्र.... मान गये उस्‍ताद !!

Saturday, May 5, 2007

क्षणात....

आज बारीकसारीक खरेदीची यादी केली..मुद्‍दामच ह्‍यांना बरोबर घेऊन बाहेर पडले..एकतर मेनरोडवर एकटीने जायला कंटाळा येतो..आणि दुसरे म्‍हणजे, ह्‍यांच्‍याशी जरा गप्‍पाही मारता येतात..आजकाल गावात गेल्‍यावर parking चा फारच problem येतो, हयांना चिडचिड करायला एक सार्वकालिक निमित्त! हो, पण आज मात्र जागा लगेच मिळाली. एक धोतर घ्‍यायचं होतं यायांसाठी, आणि भाऊसाहेबांसाठी कुरता, शिवाय थोडी औषधेही...आधी पोद्‍दार store मध्‍ये गेलो. इथे बरीच नोकरमाणसे कामाशिवाय उभी असतात..
कुरता हवाय म्‍हंटल्‍यावर तीन माणसे एकावेळी विचारायला लागली.काय,कसा, कुणासाठी,लखनवी का?..ह्‍यांना त्रास व्‍हायला सुरवात झाली.मग मी म्‍हंटलं,अहो, दाखवा तरी आधी! मग एक खोका पुढे आला..त्‍यांना chinese collar.....हे म्‍हणाले, अशी नको,साधा गळा....ते म्‍हणे, तसा नाही येत...
अरे,नाही कसा? मी आधी घेतल्‍येत ना तसे!..तरी ते म्‍हणे,नाही येत तसे..हे भडकले..अरे,येत नाही,असं नका सांगू, तुमच्‍याकडे नाहीयेत,असं म्‍हणा.....मग झाला वाद सुरू!
म्‍हंटलं,चला हो,जाऊ द्‍या,काय या बावळट लोकांच्‍या तोंडी लागता.त्‍यांना काही training नसतं.....
मग मलाच customer satisfaction वर एक भाषण ऐकावं लागलं (पाठच होतं मला ते)
शेजारच्‍या दुकानातही कुरता नव्‍हताच..मग श्रीराम मेडिकलमध्‍ये गेलो.तिथे कुलकर्णींशी बोलून,हसून मूड छान सुधारला. धोतरही मनासारखं मिळालं.भराभर चालत गाडीकडे निघालो.रस पिऊन जरा आणखी ताजेतवाने झालो,नि मजेत गप्‍पा मारत घरी आलो.
मिनूचं जेवण झालं होतं, आई मात्र थांबली होती..
जेवणही अगदीच flat होतं म्‍हणे..............
TVही अगदीच नीरस बातम्‍या देत होता....encounter,गुजराथ सरकारचं धोरण,CBI...
मग चिडून त्‍याच्‍यावर तोंडसुख घेऊन झालं..मी नि आई गप्‍पच!!..
शेवटी कंटाळून तेही गप्‍प झाले..हात धुऊन वरती गेले......
मग माझं आवरल्‍यावर वर गेले..जरा जवळ घेऊन थोपटल्‍यावर स्‍वारी शांत..क्षणात झोपही लागली..
काय बाई हा स्‍वभाव.. .... !!
क्षणात येते सरसर शिरवे, क्षणात पिवळे ऊन पडे!!

Friday, May 4, 2007

मारवा...

परवा रात्रीच्‍या गडबडीत सारेगमप नीटसं बघताच आल नाही..पण सुधीर मोघेंनी गायलेलं गीत मात्र मनात अगदी ठसलं..स्‍वामी मालिकेत त्‍यांनी ते background ला वापरलं होतं..सगळं गीत काही लक्षात राहिलं नाही, .. पण मारवा रागातली सुरावट काही केल्‍या डोक्‍यातून जाइना.. आणि त्‍या दोन ओळी तर लगेचच संपून जायच्‍या....मग जरा चार ओळी रचल्‍या, आणि गुणगुणत राहिले.....
तुझे मन माझे झाले,माझे मन तुझे झाले..
तुझा प्राण माझा प्राण,उरले ना वेगळाले..
काटा तुझ्‍या पावलात,आसू माझ्‍या ग डोळ्‍यात..
सल तुझ्‍या काळजात,मन माझं खंतावतं..
तुझ्‍या हासण्‍याची रेष,माझ्‍या जीवनी प्रकाश..
तुझ्‍या मनात बकूळ,माझ्‍या मनीं दरवळ.....
दोन दिवस तेच गाणं..तेच वेड..सकाळी चहा करतानाही तेच सूर..शेवटी मिनू वरून ओरडली, काय गं !!सकाळी सकाळी मारवा आळवतेयस?? जरा दुसरं काही गा बघू.........

Tuesday, May 1, 2007

युध्‍दाचा प्रसंग..

रविवार सकाळपासून मौनातच गेला..आई,हे आणि मिनल यांची जेवणे आधी केली,नि मग मी आणि मिनू बसलो.. आम्‍ही जेवत असतानाच, हे खाली आले..हातात माझी छोटी jeans ची शबनम होती.....मला म्‍हणाले,जाउन येतो जरा..
आता,कुठे ते कसं विचारायचं?.भर उन्‍हाची वेळ! एकदा वाटलं,मसाजला गेले असतील,पण इतकं जेवल्‍याजेवल्‍या? आणि विचारल्‍यावर आणखीन्‌ तडकले म्‍हणजे?.....ok म्‍हंटलं,आणि मुकाट्‍याने जेवत राहिले.......
सोनलचं झाल्‍यावर मात्र पटकन्‌ ओटा आवरला, आणि त्‍यांना फोन केला. कुठे आहेत ते विचारायला....
गंगेवर आहे असे म्‍हणाले.पटकन्‌ गाडी घेउन घाटावर निघाले.....club ची membership असताना,यांना घाटाच्‍या घाणेरड्‍या पाण्‍यात कशाला जायला हवंय? पण हे बोलायचं कुणी?
सगळा घाट पालथा घातला,पण हे कुठे दिसेनात..खरंच इथे आलोय असंच सांगितलं ना? मला काही सुचेना..
परत त्‍यांना फोन केला, तर परत निघालोय, म्‍हणाले............काय रे देवा!! त्‍यांना थांबायला सांगितलं आणि परत निघाले..
मुंबई नाक्‍याच्‍या अलिकडे, रस्‍त्‍याकडेला ते थांबले होते..त्‍यांच्‍या गाडीजवळ गाडी पार्क करुन,त्‍यांच्‍या गाडीत जाउन, जरा वेळ बोलत बसले..समजूत काढली..म्‍हंटलं,का असं वागता? माझी किती ओढाताण होतेय, बघता ना?
ok, चल म्‍हणाले..मग घरी आलो.....ते वर आपल्‍या खोलीत, नि मी आईजवळ, झोपून गेलो... ..
आईने विचारलेच, कुठे गेली होतीस ग? ....म्‍हंटलं, काही नाही ग,.......जरा शुभाकडे जाउन आले....................