काल रात्री बाईंची सुटी होती.उराउर पण बरीच होती.काही वेगळं खावंसं वाटत होतं,पण खूप कामही करायचं नव्‍हतं..काल सकाळी अमलचं vaccination झाल होतं; त्‍याने दिवसभर उभं धरलं होतन्‌.. मग Mania करायचं ठरलं. म्‍हणजे लवकर खाणी उरकली असती, नि झटपट आवरलंही असतं; पण ते कुठून व्‍हायला? खाणी होताहोताच अमल उठला.त्‍याचं पिणं होईपर्यंतच मिनलचा फोन आला, नि काहीतरी चिडचिड झाली.मग अमलला खांदयावर घेऊन झोपवलं, नि पाळण्‍यात ठेवलं.तोवर,सोनलच्‍या पोटात जोरदार दुखायला लागलं.Gases असतीलसं वाटलं,म्‍हणून सुंठ,हिंगपूड तुपातून,गरम पाण्‍याबरोबर दिलं.पण तितकासा relief वाटेना.मग पोटालाही हिंग लावला.जरा वेळ बरं वाटलं,पण पुन्‍हां उफाळुन आल्‍यागत खूप दुखायला लागलं..सारखी उठत होती,बसत होती; आतून चैन नव्‍हतं..मला काही सुचेना, घरात काही औषध असल्‍याचंही आठवेना (खरंतर,कित्ती वर्षांत कुणाचं पोट बिघडलंच नव्‍हतं) बारा वाजत आले होते. मग संग्रामला फोन केला.त्‍याने सगळी विचारपूस करून दोन गोळयांची नावे सांगितली.पटकन्‌ ह्‍याना आणायला पाठवलं..पुढचा विचारही सुरू झाला की, अर्ध्‍या तासात नाही कमी झालं, तर Lifeline Hospital ला जायचं.. पण बरं,ती वेळ नाही आली!! गोळी घेताच पाचव्‍या मिनिटाला घोरायला लागली सोनल!!
मी अगदी चकितच झाले..आतापर्यंत नेहमी मी नि संग्राम वाद घालत आलोय..मी आयुर्वेदिक औषधे नि निसर्गोपचार यांच्‍या बाजूने, आणि तो Allopathy च्‍या..तो सांगत आलाय की Allopathy मध्‍ये जसे Magic Drugs आहेत, तसे आयुर्वेदात नाहीयेत. मी कधीच मान्‍य करत नसे, पण आज मात्र.... मान गये उस्‍ताद !!
No comments:
Post a Comment